سال اول ورود به دانشکده باید درس ریاضی و آمار را می خواندیم. آن روزها دکتر پرویز شیرانی این درس را ارائه کرده بود و بچه های رشته علوم ارتباطات هم این درس پایه ای را باید می گذراندند. جلسه اول یا دوم بود که دکتر شیرانی یک معادله ریاضی روی تخته سیاه نوشت و یکی از دانشجویان را صدا زد تا آن را حل کند. کسانی که در دبیرستان ریاضی فیزیک یا علوم تجربی خوانده بودند خیلی راحت از پس سوالات برمی آمدند. من هم که اقتصاد خوانده بودم مشکلی نداشتم. اما از بد حادثه استاد کسی را صدا زد که در ریاضیات و آمار بسیار ضعیف بود و مدتها هم از این مباحث دور بود.
طرف وقتی پای تخته سیاه رفت، معادله را تا انتها حل کرد اما در ساده کردن کسر دچار یک خطای فاحش شد. فکر می کنم کار به آنجا رسید که کسر 5/1 را با 1/5 اشتباه گرفت و نتیجه را عدد 5 نوشت. وقتی چشم دکتر به این نتیجه افتاد لحظه ای برآشفته شد و با عصبانیت طرف را خطاب قرار داد و گفت: برگرد به دوران دبستان و حل کردن مسئله ریاضی را دوباره یاد بگیر. هر وقت ساده کردن کسر را آموختی دوباره سر کلاس من حاضر باش.
بعد هم رو کرد به دانشجویانش و گفت: من دکترای ریاضی و آمار از دانشگاه های هندوستان دارم. سال های زیادی است که تدریس می کنم. تا امروز چند کتاب تالیف کرده ام و تعدادی مقاله دارم. با این وجود هر سال که آموزش و پرورش کتاب های ریاضی را منتشر می کند من آنها را نگاه می کنم. هر سال کتاب های درسی فرزندانم را نگاه می کنم، شاید نکته تازه ای در آنها باشد که من ندانم و از این طریق آنها را یاد بگیرم و یا برخی چیزها را مرور کنم.
من با این تحصیلات و تجربه برای خودم ننگ نمی دانم که هر سال نگاهی به کتاب های آموزش و پرورش یا سایر کتب دانشگاهی بیاندازم. شما چرا خجالت می کشید سراغ مطالبی بروید که به هر دلیل آنها را فراموش کرده اید. باور کنید که این ننگ نیست که انسان به سال های قبل برگردد و آنچه را فراموش کرده دوباره بخواند و یاد بگیرد.
دکتر شیرانی این حرف ها را زد و بعد سراغ درس جدید رفت. خاطرم هست که او برخلاف اغلب اساتید دانشکده، هرگز حضور و غیاب هم نمی کرد. او می گفت درس های من به هم پیوسته است. اگر یک جلسه غایب باشید، درس جلسه بعد را خودتان متوجه نخواهید شد. حرفش کاملا» درست بود. هر کسی یک جلسه غایب بود، برای جلسه بعد دچار مشکل می شد و باید مطالعه زیادتری می کرد تا مطلب او را درک کند. الآن سالها از آن جلسه می گذرد، اما خاطره آن تدریس و آن جمله دکتر شیرانی هنوز در ذهنم باقیست.
آری! گاهی اوقات لازم است به گذشته ها برگردیم و آنچه را فراموش کرده ایم دوباره مرور کنیم. من این بازگشت به گذشته و دوباره آموختن فراموش شده ها را از دکتر پرویز شیرانی دارم.
خاطرات سفرزندگی یک خبرنگار 