تيتر زيباتر از صلوات بر محمد(ص) و آل محمد(ص) پيدا نكردم

در باره فضيلت صلوات بر رسول گرامي اسلام حضرت محمد(ص) زياد خوانده و شنيده بودم. يادم هست يك بار دوستي به من گفت: قنوت نماز را هميشه با صلوات بر حضرت محمد (ص) آغاز كن و با صلوات هم آن را به پايان ببر. از آن روز به بعد سعي كردم به اين گفته عمل كنم.

مدتي گذشت تا اين كه سخني از حضرت امام جعفر صادق (ع) مرتبط با همين موضوع خواندم. آن حضرت مي فرمايند: كسي كه حاجتي دارد بايد اول صلوات بر محمد و آل محمد بفرستد و بعد از آن، حاجت خود را بخواهد و در آخر دعا، دوباره صلوات بفرستد، زيرا خدا كريم تر از آن است كه دو طرف دعا را قبول كند و وسط دعا را قبول نكند. صلوات بر محمد و آل محمد مانع هاي استجابت دعا را برطرف مي كند.

چندي بعد در يك نمايشگاه كتاب، اثري در ارتباط با صلوات ديدم و آن را ورق زدم. در لابلاي تمامي صفحات آن يك سخن از حضرت رسول (ص) بيش از بقيه توجه مرا به خود جلب كرد. نوشته بود:

هر فردي در كتاب و نوشته اي بر من صلوات فرستد، تا وقتي كه اسم من در آن كتاب هست، ملائكه براي او استغفار مي كنند.

اين سخن حضرت رسول(ص) در صفحه 172 جلد 5 كتاب سفينه البحار آمده ومنبع آن كلام امام جعفر صادق (ع) هم كتاب ثواب الاعمال و عقاب الاعمال است.حالا حيف نيست دهانتان را به صلواتي بر حبيب خدا حضرت محمد (ص) خوشبو نكنيد؟

این دو خط ثروت را روی دیوار درمانگاه یافتم

انتظار و در نوبت ایستادن گاهی این خاصیت را دارد که انسان ناچار است بیشتر از حالت عادی، نسبت به اطرافش توجه داشته باشد. شاید اگر قرار بود تنها یک سوال ازدکتر داروسازیا پزشک درمانگاه امام حسن مجتبی(ع) بپرسم، چشمم به این نوشته در چند طبقه ی درمانگاه نمی افتاد.در کنار سایر اطلاعیه ها و یادداشت ها، این نوشته برای من جالب تر بود.چند جمله کوتاه بدین مضمون:

» در جوانی سلامتی خود را در راه کسب ثروت خرج می کنیم و در سنین بالاتر تمام اندوخته ها و ثروت خویش را می دهیم تا شاید سلامتی را به دست بیاوریم. اما… «

بیشتر آنهایی که روی صندلی های درمانگاه انتظار می کشیدند یا در فاصله ی میان طبقات در حرکت بودند، سن و سالی قابل توجه داشتند. بعضی ها با دیدن این نوشته ی کوتاه، از ته دل آه می کشیدند و سر تکان می دادند. تعدادی فقط تبسم می کردند و از مقابل آن رد می شدند.خیلی ها هم بدون کوچک ترین نگاه از کنار این نوشته کوتاه به راحتی می گذشتند.

انگار این دو خط نوشته هنوز برای بعضی ها یک سوال بود. از آن جنس سوال هایی که فقط گذشت زمان می توانست پاسخش را به آنها بدهد.

رهنمودهای آسان و سرنوشت ساز

شما را نمی دانم اما اغلب ما انسان ها دنبال راه هایی هستیم که خیلی آسان و سریع از آن مسیر به مقصد برسیم. کتابی حاوی چهل وصیت امام علی (ع) به یار باوفایش کمیل را ورق می زدم. عبارتی با عنوان» رهنمودهای آسان و سرنوشت ساز» را خواندم. نوشته بود:

ای کمیل! هنگام روی آوردن سختی ها بگو:» لاحول ولاقوه الا بالله العلی العظیم» تا سختی آن، از تو برداشته شود. زمان رسیدن نعمت ها بگو:» الحمد لله» تا نعمتت افزون شود. و اگر دچار تنگدستی شدی بگو:» استغفرالله» تا روزی ات بسیار گردد.

این عبارت کوتاه را که به آخر رساندم خدا را سپاس گفتم. سپاس از آن بابت که بزرگواری چون حضرت علی (ع) را امام و هادی ما قرار داد. خورشید پر فروغی که راه را تا همیشه ی تاریخ روشن ساخته، بدان امید که فرزندان ابوالبشر راه را از چاه تشخیص دهند.من این جمله را در کتاب » یک قدم تا خورشید» خواندم.